In de rubriek ’s-Gravenpolder Bizonder besteden we aandacht aan een bijzondere ’s-Gravenpolderse gebeurtenis, een bijzonder gebouw en / of persoon. Deze keer aandacht voor het na 60 jaar stoppen van Geschenkenhuis Tramper aan de ’s-Gravenstraat. Zoon Ad Tramper blikt terug en bedankt namens zijn moeder de ’s-Gravenpolderse samenleving. Echt ’s-Gravenpolder Bizonder.
Geschenkenhuis Tramper (1958-2018)
Een echte Tramper
Op een zaterdagmiddag in februari 2019 sloot Florence Tramper voor het laatst de winkeldeur van ’s-Gravenstraat 69. Daarmee kwam een eind aan Geschenkenhuis Tramper, een geschiedenis die in 1958 begon. Hier een korte terugblik.
Kees Tramper ging na zijn terugkeer in 1948 uit Nederlands- Indië in de garage van z’n broer Arjaan werken. Voor een echte Tramper hield hij dat lang vol: tien jaar. Maar in oktober 1958 startte Kees dan toch zijn eigen bedrijfje in handel en reparatie van rijwielen, motorfietsen, haarden, kachels, electra, huishoudelijke goederen etc. Kees en Janny Tramper, die in 1952 waren getrouwd, verhuisden in oktober 1958 van de Ambachtsstraat naar de toenmalige Dorpsstraat.
Halverwege de jaren zestig rees het plan om het huis drastisch te verbouwen en de winkelactiviteiten flink uit te breiden. Tijdens de verbouwing deed de garage van de buren Korstanje dienst als winkel. In 1966 was de verbouwing klaar en overbuurman burgemeester Quarles van Ufford opende de zaak. Van het oude pand bleven een paar buitenmuren staan. Voortaan woonde de familie boven en was het bedrijf en winkel beneden. De winkel was het domein van Janny, daar vertoonde Kees zich zelden.
Aan het gas
Kees Tramper was te technisch om zich voor de rest van z’n leven op het herstellen van rijwielen te storten. Sterker hij had ronduit een hekel aan het repareren van fietsen en brommers. Rond 1967 sloot ’s-Gravenpolder zich aan op het gas. Samen met smid Guiljam van Damme sprong hij in dat gat en begonnen ze de gascombinatie Tramper en Van Damme. De fietsen en brommers gingen de deur uit en de winkel werd verder uitgebreid met speelgoed en nog later met tuinmeubels. In 1984 overleed Kees Tramper plotseling. Zijn loodgietersbedrijfje ging aan de kant, Janny ging op volle kracht door, vergezeld door haar niet aflatende discipline en arbeidsethos. Ze kon zich ook altijd weer op nieuwe dingen storten, zoals de Fissler snelkookpan. Ze hield er kookdemonstraties mee en kreeg zelfs de gouden Fissler pan van de leverancier voor haar bijdrage aan dat product. Soms dachten we wel eens: ‘moeders, moeders, hoe ga je dat allemaal aan de man, vooral vrouw, brengen’.
Geen dag zonder zin’
Leeftijd speelde lange tijd geen rol. Natuurlijk deed ze het werk niet in haar eentje, maar grotendeels wel. Duizenden klanten hielp ze, duizenden verhalen hoorde ze aan, duizenden hoorden haar aan, heel veel geheimen werden daar voor die toonbank verteld. Dat boek zou een bestseller zijn, maar dat boek gaat er nooit komen. Op haar 89e was het na een korte ziekenhuisopname duidelijk, de winkel was een gepasseerd station. Dochter Florence heeft nog een paar jaar op zaterdagmiddag de winkel draaiende gehouden. Janny bleef nog geruime tijd boven de winkel wonen en als het even kon was ze op haar platte dak te vinden, genietend van het zonnetje. Toen het niet meer langer kon verhuisde ze naar Cederhof in Kapelle. Voor haar gevoel staat ze soms nog steeds in de winkel.
Ze heeft haar winkel altijd met heel veel plezier gedaan, geen dag zonder zin, wel hard werken. ‘Ik zou het allemaal zo weer overdoen’ zei ze enige tijd geleden. Als je gelooft in wat je doet, dan is hard werken, desnoods tot je 89e, geen probleem.
Janny Tramper-Dekker bedankt al haar klanten voor de afgelopen zestig jaar! Ze beschouwde het altijd als één grote familie.